Historia

Fryderyk Buchholtz. Dziś powiedzielibyśmy, że urodził się w Olsztynku, jednak kiedy przychodził na świat, obszar ten nosił nazwę Hohenstein w państwie Pruskim. Było to 16 maja 1792r. Osiągnąwszy tytuł czeladnika w zawodzie stolarza rozpoczął zdobywanie wiedzy na temat budowy organów i fortepianów podczas wyprawy po Europie. Powrócił z niej do Warszawy z patentem organmistrza i fortepianmistrza w 1815r. Umożliwiło mu to swobodne otwarcie zakładu produkującego fortepiany. Jego pierwsza siedziba mieściła się w Warszawie przy ul. Mazowieckiej 1352. Pierwszymi instrumentami jakie powstawały w warsztacie Buchholtza były fortepiany żyrafy. Wyglądały jak bardzo wyskoie, szpiczaste pianina. Wystawiając je na wystawie w Warszawie, otrzymał za nie srebrny medal, średni w 1825r. Od tego roku zaczął budować wyłącznie fortepiany skrzydłowe, wyposażone w mechanizm wiedeński i czasami, na zamówienie angielski.
Świetną okazją do nauczenia się angielskiego sposobu budowy fortepianów było obcowanie z instrumentem przywiezionym przez Marię Szymanowska w 1826r. Zezwolono na bezcłowy transport pod warunkiem, że właścicielka umożliwi lokalnym producentom na wykorzystanie go jako wzoru. W styczniu 1827r. Buchholtz zaprezentował ulepszony model inspirowany instrumentem Szymanowskiej. Wprowadzone innowacje to: żelazne wsporniki ramy i niższych partii korpusu, oraz otwarty spód pudła rezonansowego. Fortepian zawierający powyższe ulepszenia można obejrzeć w Muzeum Chopina w Warszawie.